ماده ای که در این دست از خوراکی ها به طور طبیعی پیدا می شود “انتوسیانین” (Anthocyanin)، نام دارد. این ماده در همه گیاهانی که قد می کشند و اغلب گل ها و میوه ها دیده می شود.
اما همچنین در برگ ها، ساقه ها و ریشه ها نیز پیدا می شود.
در این قسمت ها، انتوسیانین ها عمدتا در غشای خارجی سلول ها متمرکز است. مقدار انتوسیانین نسبتا بالاست: برای مثال یک کیلوگرم تمشک حاوی حدود یک گرم و لوبیاهای قرمز و سیاه حدود ۲۰ میلیگرم است.
رنگ انتوسیانین ها بستگی به ساختار و میزان اسید ماده خوراکی دارد. بسیاری از انتوسیانین ها در شرایط اسیدی قرمز رنگند و هر چه میزان اسیدیته کمتر شود به رنگ آبی-بنفش نزدیک تر می شود.
این ماده همچنین در برخی ذرت ها یافت می شود.
ریاست این گروه تحقیقی بر عهده پرفسور کیرا تونلی بوده است.
او می گوید وقتی گروهش موش های آزمایشگاهی را تحت رژیم غذایی “قرمز و بنفش” قرار داده است، آسیب به قلب این حیوانات به میزان سی درصد کاهش یافته و چربی بدن آنها نیز کم شده است.
پرفسور تونلی می گوید مرحله بعدی کار او و گروهش، مطالعه تاثیر انتوسیانین بر انسان هاست.
اما خانم تونلی افزود که نتایج اولیه چشمگیر بوده و مردم نباید منتظر نتیجه آزمایش های بعدی بوده و از هم اکنون مواد گیاهی قرمز و بنفش را به رژیم غذایی خود اضافه کنند.
