میان آب آشامیدنی و آب معدنی تفاوت‌هایی وجود دارد اما عامه مردم آب‌های بسته‌بندی را آب معدنی تلقی می‌کنند و نسبت به خرید و مصرف آن اطمینان کامل دارند. البته باید گفت که آب معدنی و آب آشامیدنی هر دو از نظر سلامت مورد اطمینان هستند و تفاوت جدی میان آن‌ها در طبیعی بودن و اضافه شدن برخی مواد به آب آشامیدنی است و این در حالی است که قیمت آب معدنی و آشامیدنی در بازار یکسان است که شاید همین امر نیز موجب بی توجهی خریداران نسبت به تفکیک آب معدنی از آب بسته بندی شده است.
در همین راستا پیمان فروهر، دبیر انجمن آب‌های معدنی و آشامیدنی به ایسنا گفت: تفاوت آب معدنی و آشامیدنی در استاندارهای تعریف‌شده برای آنهاست؛ به طوری که آب معدنی باید از سفره‌های زیرزمینی در مناطق بکر استحصال شود و محل قرارگیری کارخانه آن نیز در مناطق دور از هر گونه آلودگی انسانی و حیوانی باشد، در حالی که برای دریافت مجوز احدث کارخانه آب آشامیدنی چنین ممیزی وجود ندارد.
فروهر ادامه داد: کارخانه آب آشامیدنی را حتی می‌توان در کنار یک شهرک صنعتی احداث کرد چرا که در صورت آلوده شدن محصول نهایی می‌توان آن را با فرآیندها و تغییرات شیمیایی از آلودگی‌ها پاک کرد.
وی با تاکید بر اینکه در آب‌های معدنی اجازه استفاده از روش‌های شیمیایی برای تصفیه وجود ندارد، گفت: اگرچه آب‌های آشامیدنی به روش‌های شیمیایی و کلرزنی، تابش اشعه UB و اسمز معکوس تصفیه می‌شوند اما تولیدکننده در تولید هر دو محصول ملزم به رعایت موارد ایمنی برای مصرف‌کننده هستند و در کیفیت محصول نهایی و سلامتی آن تفاوتی میان آب معدنی و آب آشامیدنی وجود ندارد.
دبیر انجمن آب‌های معدنی و آشامیدنی با بیان اینکه در آب‌های معدنی ثبات نسبی پارامترهای معدنی باید احراز شود، اظهارکرد: آنالیز پارامترهای معدنی مانند کلسیم، نیترات، سدیم و… در آب‌های معدنی باید در چهار فصل از ثبات نسبی برخوردار باشد، در حالی که این ثبات پارامترها در آب‌های آشامیدنی شرط نیست و می‌تواند در هر فصل از سال در نوسان باشد.
وی ادامه داد: چشمه و یا منبع آب برداشت شده باید در ریزالمنت‌هایی مانند روی و آلومینیوم از ثبات نسبی برخوردار باشد اما در آب‌های آشامیدنی چنین الزامی وجود ندارد.
