بوتاکس ماده شیمیایی است که برای از بین بردن چین و چروک های صورت استفاده می شود. محققان با مطالعه اثرات بوتاکس دریافته اند ازکارافتادگی عضلات و ماهیچه های صورت باعث کاهش بازخورد به مغز شده و در نتیجه شدت واکنش های احساسی خصوصا به محرک های معمولی را کاهش می دهد. بوتاکس حاوی پروتئینی به نام Onabotulinumtoxin A می باشد که به صورت موقت و زودگذر باعث لمس شدن ماهیچه های صورت می شوند. این عضلات همان هایی هستند که باعث ایجاد چین هایی در صورت می شوند که ما به آنها چروک پوست می گوییم.
این عمل از طرفی باعث کاهش چروک های روی صورت می شود، اما می تواند باعث فقدان جلوه عضلات صورت و ایجاد حالت انجماد در آنها شود.
محققان معتقدند اگرچه فردی که بوتاکس به صورتش تزریق شده قادر است به محرک های احساسی و هیجانی واکنش نشان دهد، اما توانایی محدود به ابراز و اظهار تغییرات صورت در نتیجه تزریق بوتاکس باعث می شود بازخوردهای محدود کمتری از طرف عضلات بی حرکت صورت به مغز ارسال شود. این اثرات به محققان اجازه داد آزمایشی با عنوان «فرضیه بازخورد صورت» (FFH) طراحی کنند که بیان می کند حالت های صورت و ابراز چهره می توانند بر شدت احساس ما در پاسخ به تجربیات احساسی اثرگذار باشند. محققان با مطالعه افرادی که تحت درمان بوتاکس قرار داشتند میزان بار احساسی قبل و بعد از تزریق بوتاکس را بررسی کردند. گروه دیگری از افراد به صورت کنترل شده تحت درمان با Restylene قرار گرفتند که این دارو هم برای پر کردن چین و چروک های گونه به پوست تزریق می شد. نتایج آزمایشی که در مجله Emotion به چاپ رسیده نشان داد در مقایسه با استفاده کنندگان Restylene افرادی که از بوتاکس استفاده می کردند کاهش معناداری در قدرت تجربه هیجان ها و احساسات داشتند.
میزان واکنش این افراد به کلیپ های محرک پس از تزریق بوتاکس کاهش قابل توجهی داشت. در حالی که این کاهش واکنش های احساسی در گروه دوم وجود نداشت. این ایده از ۱۰۰ سال پیش وجود داشته که بازخورد حالت چهره به مغز می تواند در حس ما تاثیر داشته باشد. به عبارت دیگر خندیدن باعث می شود که شما احساس شادی کنید. همان طور که اخم کردن احساس ناخوشایندی در ما ایجاد می کند.
