زيباسازي چهره قدمتي برابر با حيات انسان بر روي كره خاكي دارد . در گذشته انجام ورزش ها ، استفاده از كرم ها و ماسك هاي گوناگون به ويژه گياهي مد نظر بوده و امروزه به واسطه پيشرفت طب ، جراحي ، ليزر و تكنيك هاي مختلف مثل پروتز و تزريق به زيبا كردن و رفع چروك و يا لك و نيز افزايش حجم اعضا مختلف صورت مثل گونه ، لب كمك كرده است .
ژل ها تركيبات پر كننده اي هستند كه با پر كردن شيارها باعث پر شدن چروك ها ، رفع لاغري دست و صورت ، گودي زير چشم ها ، افزايش حجم لب ، گونه ، چانه و نيز اندام مي شود و اين تركيبات حتي براي پر كردن فرو رفتگي هاي ضايعاتي چون سالك و آبله و …. نيز تغييرات محدود در حالت بيني كاربرد دارند . در واقع ژل ها چروك هاي عميق و گودي ها را پر كرده و
از آنها براي برجسته كردن گونه و لب استفاده مي شود و اثرشان بين ۶ ماه تا ۶ سال مي باشد . تركيبات پر كننده به دو نوع موقت و دائمي تقسيم مي شوند . ژل هاي موقت شكل كلاژن هاو هيالورونيك اسيدها بوده و اسامي مختلفي مانند ژوودرم ، رو فيلان ، روي درم ، ماتريدكس و …. دارند . ژل هاي دائم در اصل هميشگي بوده اما چون بعد از گذشت ۵ تا ۶ سال كوچك تر شده و بافت هاي بدن نيز تحليل مي روند ، ماندگاري آنها را بايد بين ۵ تا ۱۰ سال در نظر گرفت امروز ژلهاي دائم به طور عمده شامل پلي آكريل اميد و پلي متيل متا كريلات مي باشند . مطالعات و تحقيقات متعدد بر روي برخي انواع آن كه در اروپا طي سي سال گذشته استفاده شده نشان داده كه نه تنها هيچ گونه حساسيت ، سرطان زايي ، مسموميت و …. با آن وجود نداشته بلكه غير قابل جذب و تجزيه بودن ، تطابق كامل با بافت پيوندي بدن يكنواختي آن نيز به اثبات رسيده است . ژل دائمي با انواع پاژ ( اوكراين ) و آكراميد ( سيويسي ) موجود است . ايجاد عوارضي مثل حساسيت و واكنش نسبت به نوع آكراميد خيلي كم تر است و با توجه به اين كه فرمول هر دو ژل داراي ماندگاري يكساني مي باشد ، تفاوت عمده در ميزان درجه خلوص و مواد افزودني به ژل پاژ و بسته بندي و تكنولوژي توليد آن ها بوده و ژل پاژ براي جاهاي ظريف مانند لب و خط خنده مناسب نمي باشد . براي گونه هم از ژل پاژ استفاده مي شود چون ميزان ژل هاي ديگر مانند آكراميد يك سي سي بوده كه براي گونه كم مي باشد زيرا براي لاغري صورت و يا گونه گذاري در هر ظرف نياز به حداقل ۲ سي سي ژل مي باشد و هزينه استفاده از اين نوع ژل نيز نسبت به انواع ديگر كم تر است .
در مورد ژل هاي موقت از آن جايي كه خيلي از اين نوع ژل ها نوعي پروتئين بوده و بدن آن ها را به عنوان مواد بيگانه شناسايي نمي كند در نتيجه معمولا عوارضي نيز مشاهده نمي شود و حتي در موارد نادر چنان كه دچار عوارضي بشوند چون به تدريج بدن اين مواد را جذب و تجزيه مي كند ، هيچ گونه عارضه ماندگاري باقي نخواهد گذاشت .
اما در مورد ژل هاي دائم گاهي عوارضي همچون حساسيت و حتي عفونت و گاهي جا به جايي ژل مشاهده مي شود كه براي پرهيز از آن اولا در مورد افرادي كه سابقه بيماري هاي اتوايميون شديد مانند لوپوس و روماتيسم و سندرم نفروتيك و نيز بيماري هاي سيستميك مانند ديابت ، بهتر است به طور كلي تزريق انجام نشود . ثانيا براي جاهاي ظريف تر بهتر است فقط از انواع مرغوب استفاده شود و ثالثا حجم مقدار ماده تزريق شده زياد نباشد .