جهت کنترل اشتها ابتدا باید ریشه آن مشخص شود تا بتوان آن را کنترل نمود.در اکثر مواقع اشتهای زیاد به علت مشکلات عصبی می‌باشد. عصبی شدن ، اضطراب ، دلشوره و افسردگی منجر میشود یک شخص به غذاخوردن پناه بیاورد.
اساس این قضیه هم در دوران کودکی شکل می‌گیرد ، وقتی که طفل با کوچکترین ناراحتی با مکیدن پستانک و یا پستان مادر و یا حتی در غیاب آن‌ها با مكیدن انگشت خود آرام میشود این حالت در بزرگسالی هم ادامه یافته و باعث میشود که با کوچکترین ناراحتی به جویدن و حرکات فک خود پناه بیاورد.
( این افراد گاهی با جویدن آدامس و ارضای این حالت می‌توانند اشتهای خود را کنترل کنند و از خوردن غذای اضافی دور شوند ، هر چند آدامس با افزایش ترشح بزاق ممكن است منجر به افزایش اشتها در عده‌ای بشود پس باید هر كس روی خودش امتحان كند ) .
یک علت دیگر اشتهای‌زیاد افزایش اسید معده است که می‌تواند خودبخودی و یا به علت تغذیه غلط باشد. به عنوان مثال چائی زیاد ، موادغذایی که در کارخانجات تولید میشوند مانند چیپس ، پفک ، شکلات ، بیسکوئیت ، سوسیس ، کالباس و نوشابه ( به علت اینکه در کارخانه از مواد شیمیائی جهت عمل آوری این مواد استفاده میشود ) منجر به افزایش اسید معده میشوند .
در نهایت شخص هم با مصرف این مواد چاق میشود( به علت کالری زیاد ) و هم به علت ا فزایش اسید معده اشتهایش در كل زیادتر میشود. ( در ضمن این مواد شیمیائی روی سیستم عصبی هم تأثیر منفی گذاشته و منجر به پرخوری عصبی هم میشوند. )
علت دیگر افزایش اشتها تنظیم نكردن زمان وعده های غذایی است. وقتی كه فاصله دو وعده غذا زیاد میشود ، بتدریج سوخت و ساز كاهش و اشتهای وعده بعدی افزایش می یابد . پس در این فاصله حتما باید از میان وعده استفاده نمود تا هم سوخت و ساز زیاد شود و هم اشتهای وعده بعد را بتوانیم كنترل نماییم .این میان وعده باید از میوه ، خرما ، لقمه‌ای نان و پنیر و سبزی و یا چند عدد بیسكوییت تشكیل شود ولی نباید بصورت خرده خوری( ناخنك ) استفاده شود.
پس تا اینجا متوجه می‌شویم كه كنترل پرخوری عصبی با مشاوره‌های روانی و یا حتی داروهایی برای كنترل اعصاب و برای كنترل اسید معده هم باید مواد فوق كمتر مصرف شده و گاهی مجبوریم از داروهای ضد اسید معده نیز استفاده كنیم و در ضمن زمان وعده‌های غذا را نیز تنظیم نماییم .
