طعم ترش ریواس بین مردم طرفداران زیادی دارد و خوشرنگی ساقه‌های گیاه هم به این جذابیت اضافه می‌کند.
خورش ریواس، یکی از خورش‌های بهاری است. ریواس از جمله گیاهانی است که به صورت وحشی در اطراف رودخانه ها رشد می‌کرده اما این روزها در برخی از مناطق نیز کشت می‌شود.
ارزش تغذیه ای 85 گرم ریواس:
انرژی 29 کیلو کالری، چربی 2/0 گرم، پروتئین 8/0 گرم، کربوهیدرات 7 گرم، کلسیم 266 میلی‌گرم، سدیم 5 میلی‌گرم، پتاسیم 148 میلی‌گرم
این گیاه نیز دارای مقدار پتاسیم خوبی است. پتاسیم در کنترل فشارخون نقش موثری دارد.[نکته بهداشتی روز: غذاهای غنی از پتاسیم]
ریواس به عنوان فعال کننده‌ی عملکرد دستگاه گوارش، ناقل نمک‌های صفراوی و محرک ترشح کبد شناخته شده است. این گیاه در معده سبب افزایش ترشح معدی و به طور کلی باعث بهبود عملکرد معده می‌گردد. علاوه بر این با تحریک ترشح نمک‌های صفراوی از کبد، به تنظیم جذب چربی از روده کمک می‌کند
در موقع خرید ریواس دقت کنید که ریواس‌ها تا حد امکان دارای ساقه‌های جوان و ترد باشند.
ریواس به مدت دو تا 3 روز در یخچال قابل نگهداری است اما برای نگهداری طولانی‌تر باید آن را فریز کرد. آماده‌سازی ریواس برای مصرف به این صورت است که ریواس‌ها را پوست کنده و خرد می‌کنیم و می‌شوییم، البته از قسمت‌های ترد و نازک و روشن ریواس استفاده کنید زیرا قسمت‌های سبز‌تر کمی تلخ هستند و بعضی قسمت‌ها که ترد نیستند بعد از پختن ریش ریش و سفت می‌شوند.
در ضمن به خاطر داشته باشید که ریواس برای پخت تنها به جوش کوتاهی نیاز دارد و اگر این مدت اضافه شودخراب می‌شود. به همین دلیل آن را در پایان پخت به خورش اضافه می‌کنند.
نکته: به دلیل محتوای اگزالات بالای ریواس و کنگر، کسانی که سابقه سنگ کلیه اگرالاتی دارند باید در مصرف آن دقت کنند
