به طور مطلق نمي‌توان راجع به خوب يا بد بودن آثار الكل بر پوست اظهارنظر كرد. شايد بتوان از اين نظر، الكل را به دو نوع بد و خوب تقسيم كرد. معمولا برداشت طبيعي و غريزي از تاثير الكل بر پوست، آثار منفي و خشكي پوست است. انواعي از الكل كه موجب آثار منفي بيشتري بر سطح پوست مي‌شود، شامل: الكل معمولي (تجاري)، اتيليك، آتانول، متانول، بنزيل الكل و ايزوپروپيل الكل (الكل مالشي) است.
اين نوع الكل‌ها با شكستن سد محافظتي پوست موجب جذب آب به محيط خارج از پوست و خشكي موضعي مي‌شوند. همچنين با تشكيل راديكال‌هاي آزاد موجب صدمه به پوست خواهند شد. كاربرد زياد اين نوع الكل‌ها به منظور رفع چربي پوست يا به عنوان ضدعفوني‌كننده توصيه نمي‌شود، چرا كه در هر صورت با ايجاد خشكي و ترك‌خوردگي در سطح پوست، علاوه بر تحريك پوست و بروز يا تشديد اگزما ممكن است با باز كردن راه براي نفوذ ميكروب‌ها به پوست موجب بروز عفونت نيز شوند. اين نوع الكل‌ها معمولا در تركيب محصولات آرايشي و بهداشتي وجود دارند و چنانچه در صدر ليست تشكيل‌دهنده باشند، تحمل آن در مصرف زياد و روزانه مشكل خواهد بود ولي اگر در انتهاي ليست تشكيل‌دهنده باشند، معمولا قابل تحمل هستند. الكل‌هاي سودمند اصطلاحا به الكل چرب موسوم هستند. و از روغن‌ها و چربي‌هاي طبيعي به دست مي‌آيند. همچنين به عنوان نرم‌كننده‌هاي جاذب رطوبت نيز شناخته مي‌شوند. اين نوع الكل‌ها به تنهايي يا همراه با مواد پاك‌كننده به عنوان پاك‌سازي پوست يا براي افزايش غلظت محصولات پوستي به كار مي‌روند. انواع آن شامل: سيستل الكل (با منشاء گياهي)، لانولين (با منشا پشم گوسفند كه اين نوع براي پوست‌هاي حساس قابل تحمل نيست) و استئاريل الكل است.
