رشد مو در ناحیه صورت آقایات تحت تاثیر دو عامل اصلی میباشد اول وجود یا عدم وجود فولیکولهای مو و دوم میزان اثر هورمونهای جنسی مردانه. هر کدام از این دو عامل ممکن است تحت عوامل ژنتیکی یا محیطی قرار گیرند.در مردانی که فولیکولهای موجود نداشته باشد و یا در مردانی که فولیکولهای مو تحت تاثیر هورمونها قرار نگیرند(به علل کاهش سطح هورمونهای بدن و یا حساس نبودن گیرنده های هورمونی فولیکولها) موها رشد نخواهند کرد.
در دسته اول (عدم وجود فولیکولهای مو) امکان رشد موها وجود نخواهد داشت و تنها راه درمانی کاشت مو خواهد بود . در دسته دوم کسانی که سطح هورمونی پایین داشته باشند با درمان مقتضی مشکلات هورمونی امکان رشد موها وجود دارد. در افرادیکه سطح هورمونهای بدن طبیعی است و تنها مشکل در سطح گیرنده های موی صورت است استفاده از داروهای موضعی ضد ریزش مو به رشد موها کمک خواهد کرد.
علل کم پشتی موی ریش آقایان
به طور کلی علل طاسی ریش در آقایان به دو دسته کلی تقسیم میشود:
علل اکتسابی:
در اینگونه موارد موهای ریش و سبیل از ابتدا وجود دارد اما بعدا دچار ریزش میشوند.بیماریهای مختلفی و عوامل محیطی ممکن است باعث ریزش موی ناحیه ریش و سبیل شود. شامل آسیبهای فیزیکی مانند سوختگی ، سوانح ، بیماریهای قارچی ، ریزش موی سکه ای ، کندن موها توسط خود شخص ( تریکوتیلومانیا ) و بیماریهای رماتیسمی . بیماریهایی که پس از بلوغ دچار کاهش سطح هورمونهای بدن شوند دچار ریزش موهای ریش و سبیل نمیشوند . تنها سرعت رشد موها کاهش خواهد یافت.
علل اولیه :
در این موارد موها از ابتدا دچار رویش مو نمیشوند این علل شامل عدم تشکیل فولیکولهای مو به صورت مادرزادی . بیماریهای هور مونی قبل از بروز بلوغ و عدم وجود رسپتورهای گیرنده های هورمونی است . در بعضی خانواده ها شروع رشد موها در ناحیه صورت با تاخیر صورت میگیرد. به این معنی که بیماری پوستی وجود ندارد. فولیکولهای مو در دوران جنینی تشکیل شده اند اما رشد موها همزمان با بلوغ رشد نمیکند . اکثر این افراد سابقه تاخیر در رشد موهای صورت را در بستگان نزدیک خود دارند.
تشخیص علل کم پشتی موی ریش
در اکثریت موارد با گرفتن شرح حال و معاینه بالینی میتوان به علت کم پشتی ریش پی برد. در مواردی ممکن است نیاز به بررسیهای تکمیلی مانند آزمایشات هورمونی ، ژنتیکی و یا نمونه برداری از پوست باشد. لازم به ذکر است در صورتیکه سایر صفات ثانویه جنسی مردانه ظاهر شده باشد الزاما نیازی به آزمایشات هورمونی نیست.
درمان:
درمانهای دارویی اختصاصی :
در موارد بیماریهای مو مانند بیماریهای خود ایمنی ، روماتیسمی و قارچی ممکن است نیاز به درمان اختصاصی باشد .
درمانهای هورمونی:
این نوع درمانها تنها در موارد کمبودهای هورمونی کاربرد دارند. و در مواردیکه شخص دچار کمبود هورمونی نیست ، استفاده از هورمونهای جنسی مردانه تنها موجب بروز عوارض این هورمونها خواهد شد.
درمانهای موضعی محرک مو :
داروی عمده مورد استفاده در این دسته محلول موضعی ماینوکسیدیل میباشد. در کسانی که دارای فولیکولهای مو هستند و به شکل ارثی دچار عدم رشد یا تاخیر در رشد موهای صورت هستند، استفاده از این دارو با نتایج قابل قبولی همراه است. بر اساس تجربه برخلاف کاربرد این دارو در درمان ریزش موی ارثی سر ، پس از قطع دارو موها دچار ریزش موی قابل توجهی نمیشوند و اکثرا نیاز به درمان دایمی با این دارو نیست.
کاشت مو :
