1) آب معدنی طبیعی:
این نوع آب باید از یک منبع زیرزمینی و محفوظ از هرگونه آلودگی بوده و توسط مقامات مسئول، ثبت شده باشد. استانداردهای مختلف میکروب‌شناسی را دارا باشد و به طور مداوم تست شود. هیچ‌گونه عمل دیگری به جز تصفیه با دی اکسید کربن یا تصفیه عادی روی آن انجام نشود و در همان منبع آب مربوطه، داخل بطری ریخته شود. به علاوه این آب باید دارای ترکیبات خاص شیمیایی باشد. آب‌های معدنی طبیعی در مقایسه با انواع دیگر آب‌های بطری، دارای بهترین کیفیت هستند.
2) آب چشمه:
از یک منبع زیرزمینی مشخص می‌آید. این آب نیز باید در همان محل، داخل بطری ریخته شده و با استانداردهای شیمیایی و میکروب‌شناسی سازگار باشد. تنها عملی که می‌تواند روی این آب انجام شود، تصفیه با دی اکسید کربن یا تصفیه عادی است، لزومی ندارد که آب چشمه، ترکیبات شیمیایی خاص داشته باشد و یا قبل از اینکه وارد بازار شود، توسط مقامات مسئول، شناسایی و ثبت شود.
3) آب آشامیدنی:
به هر آبی که داخل بطری ریخته شده باشد گفته می‌شود. ممکن است از هر منبع آبی باشد و چه بسا این منبع، زیرزمینی هم نباشد، حتی می‌تواند از آب‌های معمول لوله کشی بوده و یا از منبع اصلی توسط تانکر به کارخانه پرکننده بطری فرستاده شود. ممکن است روی این آب، اعمالی از قبیل تغییر ترکیبات شیمیایی یا کاهش تعداد میکروب‌ها را انجام دهند؛ حتی برخی از کارخانه‌ها به منظور اینکه طعم این آب شبیه آب چشمه معدنی شود، نمک معدنی به آن اضافه می‌کنند.
مصرف دائمی آب معدنی ، مضر است
با وجود املاح معدنی در آب‌های معدنی، کارشناسان مصرف دائمی این نوع آب را مناسب نمی‌دانند. در برخی موارد، به ویژه برای افرادی که در نواحی کلیه، مثانه و مجاری گوناگون بدن، مستعد سنگ‌سازی هستند، مصرف دائمی آب معدنی توصیه نمی‌شود، زیرا سنگ‌سازی بدن به دلیل غلظت املاح، تسریع می‌شود.
در برخی موارد، به ویژه برای افرادی که در نواحی کلیه، مثانه و مجاری گوناگون بدن، مستعد سنگ‌سازی هستند، مصرف دائمی آب معدنی توصیه نمی‌شود، زیرا سنگ‌سازی بدن به دلیل غلظت املاح، تسریع می‌شود.
همچنین باید توجه داشت که در آب لوله کشی هم برخی املاح وجود دارد که میزان آن کمتر است، برای مثال، در هر لیتر آب لوله کشی، حدود دو میلی لیتر فلوراید وجود دارد و چنانچه بخواهید فلوراید بیشتری مصرف کنید، می‌توانید آن را از طریق مصرف نمک، برخی از محصولات لبنی و مواد دیگر تأمین کنید.
اما مشکل اینجاست که برخی افراد تصور می‌کنند مصرف دائمی آب معدنی بهتر است، در صورتی که میزان دقیق املاح موجود در این‌گونه آب‌ها مشخص نیست و ممکن است سودجویی‌هایی رخ دهد. کارشناسان، مصرف آب معدنی را در برخی شرایط، به ویژه در هنگامی که از کیفیت آب مطمئن نیستید و یا در سفر هستید، توصیه می‌کنند.
مصرف آب معدنی و پوسیدگی دندان کودکان
دانشمندان هشدار دادند که مصرف آب معدنی ، باعث پوسیدگی دندان کودکان می‌شود. کم بودن عنصر فلوراید در آب‌هایی که در بطری‌های بسته‌بندی شده عرضه می‌شود، در مقایسه با آب لوله‌کشی، زمینه‌ساز پوسیدگی دندان در کودکان است.
طی تحقیقاتی، میزان دریافت فلوراید در کودکانی که آب‌های بسته‌بندی شده می‌خوردند، 26 تا 48 درصد کمتر از میزان این عنصر در مصرف‌کنندگان آب‌های لوله‌کشی است. فلوراید از پوسیدگی دندان‌ها پیشگیری می‌کند. مصرف آب‌های حاوی فلوراید یا آب لوله‌کشی و آموزش مسواک زدن صحیح به کودکان، در حفظ سلامت دندان‌های آن‌ها، تأثیر چشمگیری دارد.
