ریش و سبیل یکی از علائم مردانگی در آقایان تلقی شده و وجود آن نقش بسیار مهمی در زیبایی صورت و حس اعتماد به نفس یک مرد دارد، بنابراین از دست رفتن ریش و سبیل به هر دلیلی می تواند فرد را دچار استرس شدیدی کرده و او را به جهت مداوا به سمت و سوی انواع درمانهای دارویی و یا جراحی سوق دهد.
عمل کاشت موی صورت در واقع نه تنها عملی برای بازیابی موهای صورت در ناحیه ریش و سبیل، بلکه برای ایجاد موهایی ضخیم تر در ناحیه گونه و یا نواحی دچار اسکار سوختگی یا آکنه می باشد.
عدم وجود موی صورت می تواند مادرزادی یا بدنبال الکترولیز قبلی و یا لیزر موی زائد و یا حتی ضربه و جراحت ناشی از سوختگی یا انواع حوادث باشد.
از طرفی بسیاری از مشکلات و بیماریهای سیستمیک مثل مشکلات هورمونی یا بیماریهایی نظیر آلوپسی آره آتا یا DLE و یا بیماری تریکوتیکومانیا که با کندن ریش و سبیل بدلیل بیماری روانی مثل وسواس و یا عادت به کندن آن می تواند منجر به کاهش میزان ریش و سبیل و یا از بین رفتن بخشی از آنها شود.
درمان بیماریهای دیگر مثل اشعه درمانی، شیمی درمانی و برداشت تومور در ناحیه ریش و سبیل یا جراحی از علل دیگر از بین رفتن آن است. با توجه به علل متفاوت این مشکل مشاوره قبل از هر گونه اقدام درمانی می تواند در انتخاب روش درمانی به پزشک بسیار مفید باشد.
در صورت وجود تریکوتیلومانا کاشت ریش و سبیل فایده ای نداشته و بایستی فرد ابتدا به روانپزشک معرفی شود. همچنین بایستی متذکر شد که کاشت ریش و سبیل در بیماری آلوپسی آره آتا (طاسی منطقه ای) که در آن دایره های کوچک و بزرگ در منطقه ریش و سبیل کاملا خالی از مو می شوند، فایده ای نداشته و انجام آن در این بیماری ممنوع می باشد.
تعداد گرافت از چند صد تا چند هزار متغیر است ولی بطور تقریبی در ناحیه ریش 500-350 گرافت، در یک منطقه پر ریش پروفسوری 700-600 گرافت، دو طرف کناری ریش پروفسوری، 250-200 گرافت و در منطقه ریش گونه ها 700-300 گرافت قابل کاشت است. ولی در بعضی موارد برای ایجاد یک ضخامت بهتر ممکن است نیاز به عمل دوم هم باشد.
مشکلاتی که در حال حاضر در تکنیک و روش انجام کاشت ریش و سبیل وجود دارد عبارتند از:
1) در هیچ کجای بدن مویی وجود ندارد که کاملاً شبیه موی ریش و سبیل باشد و لذا موهای کاشته شده به هر حال با موهای فعلی ریش و سبیل تا حدی عدم تطابق دارند(البته این مشکل در مواردی که بیمار اصلاً ریش و سبیل ندارد، وجود نخواهد داشت). موهای کاشته شده از لحاظ مشخصات ظاهری (مثل رنگ، ضخامت و غیره) تا حدی با موهای قبلی ریش و سبیل فرق می کنند البته باید در انتخاب محل دهنده مو برای کاشت ریش و سبیل دقت کافی بعمل
می آید تا این مشکل تا حد امکان کمتر شود ولی باید توجه داشت که هیچگاه این موها کاملاً شبیه موهای قبلی ریش و سبیل نخواهند شد.
2) با توجه به لوازم فعلی مورد استفاده برای کاشت ریش و سبیل (که البته بسیار ظریف ومیکروسکوپیک هستند)
این عمل معمولا موفقیت آمیز است و می توان تراکم شبیه ریش و سبیل طبیعی ایجاد کرد ولی ممکن است فاصله موهای کاشته شده بیشتر از موهای نرمال ریش و سبیل باشد که می توان در جلسه دوم کاشت ریش و سبیل این فاصله ها را کم کرد ولی به هر حال از نظر تراکم بعضی مواقع شبیه ریش و سبیل کاملاً نرمال نخواهد شد.
3) با توجه به چرب بودن طبیعی پوست صورت در ناحیه ریش و سبیل امکان بروز جوش های چرکی پس از کاشت ریش و سبیل بیشتر از کاشت موی سر بوده و لذا گاهی لازم است بیمار برای مدتی پس ازکاشت ریش و سبیل از آنتی بیوتیک استفاده نماید. البته این مطلب ارتباطی با رشد موهای کاشته شده ندارد.
مراحل برداشت وکاشت موها در مورد کاشت ریش وسبیل شبیه کاشت موی سراست با این تفاوت که در کاشت ریش و سبیل فقط از واحدهای فولیکولی دارای یک یا دو تار مو استفاده شده و سوراخ های پوست با استفاده از ابزار بسیار ظریف و کوچکی ایجاد می شوند تا محل کاشت کاملاً نامشخص باشد.
دکتر محمد علی نیلفروش زاده / متخصص پوست و مو
