با توجه به بحران‌هایی كه طی سده‌ی گذشته از طریق انتشار مواد آلوده‌كننده در محیط زیست به‌وجود آمده، مبارزه برای داشتن هوای تمیزتر در چند دهه اخیر همه‌گیر شده و این مبارزه به صورت یك واقعیت بین المللی ظاهر گردیده است، زیرا هوا مرزهای بین المللی را به رسمیت نمی‌شناسد و هیچ كس در مقابل تهاجم هوای آلوده ایمن نیست. در شرایط كنونی مسأله‌ی اصلی به شهرهای عمده و پرجمعیت و مناطق شهری مربوط می‌شود. از مؤثرترین راه‌كارهای كاهش آلودگی، كاهش آلودگی از مبدأ است: ساخت و طراحی وسایل نقلیه‌ی موتوری كه از حداقل سوخت استفاده كنند، چنان‌چه در کشورهای پیشرفته این امر تحقق یافته و در صدد موفقیت‌های بیشتری نیز هستند. درختان و گیاهان ریه زمین و یك ضرورت اساسی برای بهداشت زیستی این سیاره هستند. هرچند انسان هوا را از دی‌اكسید كربن پرمی‌كند و لایه‌ی اوزون را با مواد شیمیایی ساخته خود نابود میكند، درختان سیستمی قوی برای تعدیل این تأثیرات ارایه می دهند. به همان اندازه كه درخت جان تازه‌ای به جوّ می دهد، جنگل‌زدایی آن را نابود می‌سازد. از آن‌جا كه یك درخت طی دویست سال دی اكسید كربن هوا را جذب و كربن را در چوب خود ذخیره می كند، وقتی آن را خرد می كنیم و به صورت چوب و یا كاغذ می‌سوزانیم، کربن دویست ساله‌ی در بند خود را به صورت دی‌اکسید کربن آزاد می‌کند و در نتیجه تأثیر گلخانه‌ای را تشدید می‌كنیم.
از این رو نیاز به كاشت درخت داریم و باید از قطع درختان خودداری كنیم، زیرا هر درخت، در هركجای دنیا، گوهری است پربها. لایه‌ی اوزون و گازهای گلخانه‌ای مرز نمی‌شناسند، پس قطع هر درخت تأثیر جهانی بر جای خواهد گذاشت
