پرخوری عصبی نیز یک اختلال خوردن است که با کنترل شدید دریافت غذا برای یک دوره زمانی به دنبال دریافت غذایی بالا یا یک دوره نخوردن در نتیجه احساس گناه و عدم اعتماد به نفس مشخص می شود. سن این بیماری بطور متوسط 18 سال است. این بیماران به روشهای مختلفی تلاش برای غلبه بر احساس خود را انجام می دهند. غالبا شکل معمول دفاعی استفراغ ، گرسنگی ، کاربرد مسهل ها ، دیورتیکها و ورزش شدید می باشد. این بیماری در زنان بیشتر از مردان اتفاق می افتد.(1)
نشانه ها و علائم (1)
در این افراد سیکل بیماری شامل خوردن سریع و خارج از کنترل می باشد که در زمان برخورد با افراد دیگر یا زمانیکه معده آنها از فرط خوردن آسیب می بیند شروع به خروج غذا از بدن از طریق استفراغ و یا راههای دیگر می کنند. این سیکل چندین بار در یک هفته و در موارد شدید چندین بار در یک روز تکرار می شود و ممکن است باعث :
– رفلاکس معدی مزمن بعد از خوردن غذا.
– دهیدراسیون (کم آبی ) و هیپوکالمی (کمبود پتاسیم ) بعلت استفراغ های مکرر.
– عدم تعادل الکترولیتها ، که منجر به آریتمی قلبی ، ایست قلبی و حتی مرگ می شود.
– التهاب یا زخم مری.
– آسیب دهان ، بعلت تکرر وارد کردن انگشتان یا اجسام دیگر به داخل دهان یا گلو می شود.
– تاخیر در تخلیه گوارشی
– یبوست
– مشکلات رشد
– بزرگ شدن غدد گردن و غدد تحت فکی
– زخم پپتیک
– تغییرات وزن سریع
تماس اسید معده با دندان باعث :
– خرابی شدید دندان
– صدمه دیدن بافت دندان
– افزایش غدد بزاقی
از اختلالات فیزیکی شامل تتانی ، اریتمی قلبی ، ضعف ماهیچه و فراموشی می شود.
تشخیص:
پرخوری عصبی در طول نوجوانی 20-13 سال اتفاق می افتد ، بسیاری موارد از چاقی قبلی رنج می برده اند.
2 زیر مجموعه پرخوری عصبی وجود دارد:
1- نوع خروج موادغذایی :
خروج غذا از طریق استفراغ (معمولا روشهایی مثل انگشت در حلق کردن یا کاربرد داروهای موثر از جمله مسهل ها یا دیورتیکها استفاده می کنند) به سرعت غذا را از بدن قبل از هضم خارج می کنند.
2- نوعی که از روشهایی غیر از خروج مواد غذایی از بدن استفاده می کنند:
در این روش با( تقریبا 8-6%) ورزش یا تمرینات سریع بعد از دریافت کالری به علت افسردگی انجام می دهند و به طور ثانویه سعی در کنترل وزن خود دارند.
آیا من مبتلا به پرخوری هستم؟ (2)
سوالات زیر را از خود بپرسید.در صورتی که بیشتر جواب ها ((بله)) بود شما مبتلا به پرخوری عصبی یا دیگر اختلالات غذا خوردن هستید.
1- آیا شما دائما در مورد بدن خود یا وزن خود فکر می کنید؟
2- آیا به طور مداوم در طول زندگی غذا و رژیم غذایی خود را کنترل می کنید؟
3- آیا شما از زمان شروع غذا خوردن احساس ترس دارید و توانایی قطع غذا خوردن را ندارید؟
4- آیا شما احساس خجالت ، افسردگی ، و احساس مجرم بودن پس از خوردن غذا دارید؟
5- آیا شما هنگام غذا خوردن احساس بیمار بودن دارید؟
6- آیا شما برای کنترل وزن خود از عمل استفراغ کردن یا مسهل ها استفاده می کنید؟
اثرات پرخوری عصبی (2)
زمانی که شما مبتلا به این بیماری هستید ، اندام شما برایتان اهمیت زیادی دارد حتی اگر در خطر باشید. از اثرات جانبی خطرناک بیماری کم آبی بدن به علت خروج مواد از بدن است. استفراغ ، مسهل ها ، ادرار آورها ، می توانند باعث عدم تعادل الکترولیت ها در بدن ، از جمله کمبود سطوح پتاسیم ، شوند. سطوح پایین پتاسیم اثرات روانی زیادی از جمله کمبود انرژی و افکار مبهم ، ضربان نامنظم قلب و مرگ می شود. سطوح پایین مزمن پتاسیم می تواند منجر به نارسایی کلیوی شود.
از مشکلات دیگر این بیماری شامل:
– افزایش وزن
– درد شکمی ، نفخ
– لرزش دست و پا ها
– زخم مزمن گلو ، صدای ضعیف
– رگهای خونی شکننده در شکم ها
– افزایش غدد بزاقی و دهانی
– ضعف و عدم تعادل
– پوسیدگی دندان و زخم دهان
– رفلاکس اسید یا زخم معده
– اختلالات معده یا مری
– کاهش دوره های قاعدگی
– یبوست مزمن ناشی از مصرف مسهل ها
درمان پرخوری (2)
هدف قطع سیکل های پرخوری و خروج غذا می باشد ، که حتما باید تحت نظر یک متخصص انجام گیرد و باید مشکلات احساسی که باعث پرخوری می شود در مرحله اول برطرف شود.
به علت تصور ضعیف از اندام و احساس درونی در مورد وضعیت پرخوری ، درمان یک بخش مهم است. این افراد احساس خجالت و جدایی از دیگران به علت وجود این دوره ها در زندگی خود دارند که درمان گرها می توانند به این احساسات کمک کنند.
در این بیماری نیز همانند بی اشتهایی عصبی نیاز به یک گروه درمانی می باشد.
مراحل درمانی :
– از بین بردن مراحل خوردن و خروج اجباری مواد غذایی – این مرحله اولین فاز درمان است. به بیمار بیاموزید که عادت های خوردن خود را یادداشت کنند و ترس از خوردن نداشته باشند. با میل به خروج مواد غذایی از بدن مبارزه نمایند.
– تغییر افکار و عملکرد های نامنطبق با سلامت شخصی – دومین فاز درمان این مرحله می باشد. در این روش فوکوس بر روی تغییر افکار در مورد رژیم غذایی ، مواد غذایی و شکل بدن می باشد. باید عقاید آنها را در رابطه با اندام و رژیم غذایی تغییر دهیم.
– حل موضوعات احساسی که باعث بیماری می شوند – آخرین مرحله درمان می باشد. در این مرحله فوکوس بر درمان احساساتی که باعث تحریک اختلالات پرخوری و خروج مواد غذایی می شود ،دارد. مواردی از قبیل ؛ افسردگی ، پریشانی و اعتماد به نفس پایین و انزوا طلبی افراد باید درمان شود.
سحر خودکار ، کارشناس تغذیه – مجله پزشکی مادر
